Bunu ben söylemiyorum, kendisi söylüyor. Terapistlerinden biri olan Lee Strasberg, kamera karşısında "kendinden yola çıkması gerektiğini" söylediğinde bir sonraki terapistine dert yanarken hem de...
Kitap yarı biyografik, yarı kurgu, yazar da ne kadarının ne olduğu hakkında garanti vermiyor. Yine de bir zamanların Hollywood'unu, star sistemini ve dahi Freudcu terapisinin popüleritesini hakkıyla gözler önüne seriyor. Daha da önemlisi, fırtınalı hayatıyla bir döneme (ve dahi tüm zamanlara) damgasını vurmuş "Sarışın Bombanın" iç çelişkilerini, terapisti Ralph Greenson aracılığıyla bizlere aktarıyor. Kendini böylesine acımasız sorgulayan bir kadın karşısında terapisti bile "tavşan deliğine" yuvarlanmaktan kendisini kurtaramıyor.
Marilyn'in hayatı sorgulaması beni ne kadar çarptıysa da asıl yadırgadığım, kamera karşısında olmaktansa fotoğraf makinesi karşısında olmayı tercih ettiğini öğrenmemdi. Kitabı okudukça, Marilyn'in neredeyse 24 saat fotoğraf makineleriyle yaşamak istediği zannına kapılıyorsunuz. Çünkü Marilyn, duygularının "anında" yakalanmasını istiyor, Norma Jean olarak içsel duygularını fotoğraf makinesi karşısında ortaya çıkarabiliyor.
Kitaptan çarpıcı bir bölüm daha... John Houston Marilyn'e Uygunsuzlar filminde oynaması teklifini götürdüğünde, sarışın bomba "Neden ben?" diye sorar. Bunu soruyor olması bile çarpıcı ama yönetmenin cevabı, Marilyn'i biraz daha tanımamızı sağlıyor.
"Kendimden mi? Kendi de ne? Kim? O kadar önemli biri değilim ben. Kim olduğumu sanıyor, Marilyn Monroe mu?"Yapı Kredi Yayınlarından çıkan Michael Schneider imzalı Marilyn'i Kurtarmak, tüm zamanların en ilginç kadınlarından biri olan MM hakkında çok daha fazlasını anlatıyor.
Kitap yarı biyografik, yarı kurgu, yazar da ne kadarının ne olduğu hakkında garanti vermiyor. Yine de bir zamanların Hollywood'unu, star sistemini ve dahi Freudcu terapisinin popüleritesini hakkıyla gözler önüne seriyor. Daha da önemlisi, fırtınalı hayatıyla bir döneme (ve dahi tüm zamanlara) damgasını vurmuş "Sarışın Bombanın" iç çelişkilerini, terapisti Ralph Greenson aracılığıyla bizlere aktarıyor. Kendini böylesine acımasız sorgulayan bir kadın karşısında terapisti bile "tavşan deliğine" yuvarlanmaktan kendisini kurtaramıyor.
Marilyn'in hayatı sorgulaması beni ne kadar çarptıysa da asıl yadırgadığım, kamera karşısında olmaktansa fotoğraf makinesi karşısında olmayı tercih ettiğini öğrenmemdi. Kitabı okudukça, Marilyn'in neredeyse 24 saat fotoğraf makineleriyle yaşamak istediği zannına kapılıyorsunuz. Çünkü Marilyn, duygularının "anında" yakalanmasını istiyor, Norma Jean olarak içsel duygularını fotoğraf makinesi karşısında ortaya çıkarabiliyor.
"Çünkü sen bir orospusun, oyuncu değil. Aynen gerçek orospular gibi, harbi orospular gibi, numara yapmıyorsun. Kişiliğinle, bedeninle, ruhunla ödüyorsun bedeli. Ama o kadının sen olmadığını biliyorsun... Sen Rosylin'i oynamayacaksın. İzleyici neyi hissetmek, neyi görmek, neyi sevmek istiyorsa onu vereceksin. Aynen böyle, sadece müşterinin ne kadar parası olduğuna bakan bir orospu gibi..."Bana öyle geliyor ki Marilyn'in nasıl öldüğünden ziyade, nasıl yaşadığını bilmek çok daha değerli. Çok sık rastlamadığımız fotoğraflarıyla sizi başbaşa bırakıyorum. Marilyn'e dair yeni şeyler öğrenmek istiyorsanız Marilyn'i Kurtarmak kesinlikle tavsiye... ;)
Yorumlar
Yorum Gönder