Geçen yılki partiyi başka bir siteye (yazarbunlar) yazmıştım. Eh, yenisi gelirken fikir edinin diye, yazıyı pekiştirerek tekrar yayınlayayım dedim. Hem de bu yıl parti tam da doğum günüme denk geliyormuş, iyi mi? ;)
D. 3 gün başımın etini yedikten sonra cuma akşamı hadi bana gel diyorum. Bir şeyler yer içer, biraz da görüşmediğimiz ayların acısını çıkarır, hatta günah çıkarır, ardından if! Gökkuşağı Partisi’ne gideriz diye düşünüyorum. İlk partilere gidip fena halde sıkıldığım olmuştu; o yüzden D. ısrar ettikçe bakarız, bakarız diye sallıyorum.
Gerçekten de bir şeyler yiyoruz, biralarımızı içiyoruz, görüşmediğimiz ayların günahlarını çıkarıyoruz, birbirimizi hatırlıyoruz, geçmiş günleri yad ediyoruz, söylenmemiş sözleri, anlatılmamış dedikoduları paylaşıyoruz. Tayland tatilinden yeni dönmüşüm, fotoğrafları gösteriyorum, ama yarısına gelince bana da bay geliyor, bilgisayara da... fişe takılı olmadığı için tak diye kapanıyor alet.
Hala pek istekli değilim parti için, ama bir kere olur dedik artık. O yüzden uzatmadan yola çıkıyoruz. Yoldayken D. tansiyonumu soruyor; iyiyim diyorum, hatta Tayland’da hiç sorun olmadı, gerçi ilaçlarımı da aldım düzenli, diyorum. Hayatını uzatıyorsun ilacını alarak, biliyor musun? diyor D. Hayatımı uzatma fikri hoşuma gidiyor, çünkü yaş aldıkça sona dair daha fazla düşünmeye başlıyor insan.
Parti Babylon’da. Kulübün önü kalabalık, herkes sigara içiyor, içeridekiler dışarıdakiler kadar mı acaba diye düşünüyorum. D. biletini önceden almış, ben de Biletix kabininden bilet alıyorum; daha ucuza geliyor, D. ile dalga geçiyorum, içeriye geçiyoruz.
İçerisi ana baba günü. Şaşırıyorum. Sanki IFW partisine gelmiş gibiyiz, herkes özenle giyinmiş, tarz yapmış, stayla yapmış, bakımlı, güzel; hatta birisi kürk yelekle gelmiş, yeleğin bir omzunu düşürmüş, acayip tarz görünüyor. O kadar da tarz olmayan fıstık yeşili pofuduk montumu vestiyere bırakıyorum, ikisi birlikte mi? diye soruyor vestiyerdeki çocuk D.’yi kast ederek, hayır diyorum, her an birbirimizi satabiliriz.
Müzik müthiş. Bence kadınlardan daha iyi DJ oluyor; müthiş şarkı seçimleri, acayip cover’lar, nefis bir tempo… Phuket Patong Beach partilerinde de dört beş DJ dönüşümlü çalıyorlardı, orada da fark etmiştim, aralarındaki tek kadın çok daha iyi ve değişik şeyler çalıyordu. Biz de tempoya ayak uyduruyoruz, ellerimizde içkiler, sallanıp yuvarlanmaya başlıyoruz. Bir ara etrafımı saran kızlar, lez-night-out hissi yaratıyor, ama rahatsız olmuyorum. Gerçi D. biraz rahatsız. Aslında fazla rahatsız sayılmaz, peşinde dolanan kız sürekli iltifat ediyor, hoşlanılmayacak bir şey değil, D. ise sürekli kıza “senin repütasyonun kötü” diyor, kız da “repütasyon ne demek?” diye soruyor. Kıkırdıyoruz.
Babylon giderek kalabalıklaşıyor, içki su gibi akıyor, bir ara Y.K. arkamdan sarılıp benimle birlikte sallanıyor, dans ediyor, omzumun üzerinden bakıyorum, onun da arkasında biri var, hep birlikte sallanıp, dans ediyoruz, Y. yine sandviç malzemesi olmayı başarmış, sinsi sinsi gülüyorum. Sonra elindeki bardağı havada sallayarak uzaklaşıyor arkasındakiyle birlikte.
Yurt dışındaydım, İF filmlerine gitmedim. Yıllardır da gitmedim. L.A. Zombie filminin sonunda birkaç kişinin ayağa kalkıp alkış tuttuğu geldi kulağıma; neyi alkışladıklarını merak ettim, ucu kancalı penisi olan zombileri mi, Bruce LaBruce’un dehasını mı diye... Demek hala “filmi anladığını kanıtlamak istercesine” festival filmi seyredenler var. Zaten özentilik, öykünmecilik hali şu sosyal medya çağında daha da pek bir pekişmiş durumda. Sigara içmeye çıktığımda iki genç konuşuyorlar; biri ne iş yaptığını söylüyor: Afiş tasarımcılığı. Tabelacı olmasından şüpheleniyorum. Bu kadar septik olduğum için kendime kızıyorum sonra. Sonra oracıkta bir klip çekiyorum.
Sıkıntı basıyor, Babylon’un içinden Nublu’ya geçiyorum, oralar daha tenha, bir yerde 80’lerden çalıyor, bir yerde güncel çalıyor, bakıyorum buralarda da DJ’ler kadın. Güzel çalıyorlar.
Sabaha karşı ayıların köşesine geçiyorum. B. ve Ö. ayıların en sevdiğim tavrıyla, hiç kimseyi umursamadan dans ediyorlar. Etrafa, gelen geçene bakınıp aramızda kikirdiyoruz, eğleniyoruz. D. gitti mi gitmedi mi farkında değilim. Gitti galiba, hatta gittiğini haber vermiş de olabilir, kokusu hala burnumda. Ortam hala nezih, insanlar hala güzel, hala şık; kim demiş gaylerle lezbiyenler bir arada eğlenemez diye, gayet de güzel eğleniyoruz işte. Oysa yıllardır ayrı yerlerde eğlenmeye çalışılır. Belki okazyona özel bir durumdur, diye düşünüyorum, ama olasılıkları da düşünmeden edemiyorum.
Bir J. çıkıyor ortaya; Porto Riko melezi muhtemelen, müthiş güzel, müthiş yapılı, Bali’de yaşıyorum diyor, sonra anlıyoruz ki tatile gitmiş, aslında Amerikalıymış, San Fransiskoluymuş, Bali de sörf yapmaya gidince oralı olmuş saymış kendisini, mesele evrensel diye geçiriyorum içimden. O da öykünüyor bir şeylere. Helal olsun ama, yakıştırıyor.
Dans ediyoruz. if! partilerine ön yargım kırılıyor.
***
Evimin önünde bir raket var. Rango diye bir filmin posterini asmışlar. Dikkat çekmek varken neden araziye uyasın? diyor afişte. Filmin kahramanı kimlik bunalımı yaşayan bir bukalemun. Listeme alıyorum. Punch line acayip hoşuma gidiyor.
***
Otostopçunun Galaksi Rehberi, absürt ötesi kült bir romandır. Filmi de yapıldı. Filmde mutlak sorunun cevabı aranır. En gelişmiş bilgisayara “hayatın, evrenin ve her şeyin” anlamı sorulur, bilgisayar uzuuuunca bir zaman düşündükten sonra cevabı vermeye hazırdır: 42.
Ben de İF! Gökkuşağı Partisi arifesinde 42 yaşıma girdim. Benim de cevabım 42.
***
Bakalım bu yılki parti nasıl olacak... Ama benim cevabım hala 42 ;)
Yorumlar
Yorum Gönder